Kolombiya’nın La Guajira eyaletine bağlı Maicao’da bulunan eski bir havaalanı, Venezuela’dan kaçan 2200 ailenin 10000 ferdiyle yaşadığı bir göçmen kentine dönüştü. Havaalanından kapatılmadan önce ikisi uluslararası olmak üzere haftada 11 uçuş gerçekleştiriliyordu. Yolsuzluk ve verimsizlik nedeniyle uçuşlara kapanan havaalanının etrafında bulunan derme çatma yapılar, 2013’te denetim kulesi ve hangarların yıkılmasıyla pist bölgesine kadar yayıldı. Venezuela’dan iş bulma amacıyla Kolombiya’ya gelen göçmenler, iki ülke hududunda bulunan bölgedeki yapılar genişleyince burayı kendilerine mesken edindi. Pak su ve elektriğin olmadığı bölgede yaşayan göçmen aileler, sıhhat hizmetlerinden yararlanamadıkları için bulaşıcı hastalıklarla yüz yüze kalıyor. Venezuela’daki siyasi iklimin yumuşaması ve ülkenin ekonomik olarak toparlanması, Maicao’da zorluklar içinde yaşamaya çalışan göçmen aileleri memleketlerine dönme noktasında cesaretlendiriyor.
Bölgedeki STK temsilcisi Yadira González:
“La Pista’da yerli Wayuular ve Venezuellalılar var. Venezuelalıların kalacak yerleri olmadığı için burada bizimle kalıyorlar. Burada kimsenin parası yok. Dolayısıyla kira da yok. Çoğumuz buraya elimiz boş geldik. Kira ödememek için burada kalıyoruz.”
Kamp sakini Jefferson Pereira:
“Üç kızım ve eşimle birlikte burada yaşıyorum. Her gün eşek otomobiline doldurduğum suyu satarak para kazanmaya çalışıyorum. Vakit bulduğum vakitler ayakkabı tamir ediyorum. Telefonu olanlar arayıp su siparişi verir. Ancak birçok kişi, bana eşek otomobiliyle dolaşırken rastlayıp su satın alır. Bazen para kazanmak için saatlerce yürürüm. Parası olmayanlar, pirinç üzere besinleri takas ederek benden su alır. Burada karşılıklı itimat temeldir. Fiyatını sonradan almak şartıyla parası olmayana da su veririm.”
Venezuelalı göçmen Juan García Jusayu:
“Dört yıldır buradayım. Pistin yanında bir barakada oturuyorum. Venezuela’dan geldim. Buradaki durum beni çok etkiledi. Venezuela’ya geri dönmek istiyorum zira orada istikrarlı bir işim vardı. Burada iş bulma umudum yok. Karım Venezuelalı ve ben orada on dört yıl yaşadım. Rabbe şükür, benim için o yıllar yeterli geçti. Ancak Venezuela’daki istikrarsızlık ve ekonomik felaket beni buraya itti. Maicao’da orta sıra yakacak odun ve akaryakıt satarak geçinmeye çalışıyorum.”
